– dystres – negatywny stres, niekorzystny dla naszego organizmu,

– eustres – pozytywny stres, korzystny dla naszego organizmu,

– neustres – stres neutralny dla konkretnej osoby, ale dla innej w tej samej sytuacji może być dystresem lub eustresem.

Niewątpliwie, jednym ze stresorów jest choroba własna lub kogoś bliskiego.

U osób z cukrzycą stres może wpływać na poziom cukru we krwi. Wynika to z różnych przyczyn. Przede wszystkim hormony stresu, takie jak kortyzol i adrenalina podwyższają poziom cukru we krwi, ponieważ pod ich wpływem wątroba uwalnia glukozę do organizmu. Glukoza uwalniana jest w celu obrony przed stresorem. W dawnych czasach, dzięki temu ludzie mogli poradzić sobie w niebezpieczeństwie z wrogiem, poprzez dodatkową dawkę energii. Obecnie nasz stres związany jest z innymi czynnikami, takimi jak np.: praca czy choroba, które nie wymagają dużej ilości energii. To powoduje, że wzrasta poziom cukru we krwi.
U osób z cukrzycą typu 1 ten efekt jest niejednakowy i nie w każdym przypadku powoduje wzrost, natomiast może spowodować spadek poziomu cukru.

Kolejną przyczyną może być fakt, że osoby żyjące w ciągłym stresie, poświęcają mniej czasu na samokontrolę i zaniedbują swoją chorobę. To prowadzi do złej samokontroli i dużych wahań poziomu cukru powyżej normy.

Adrenalina i kortyzol pojawiają się również przy niskim poziomie cukru (niedocukrzeniu). Objawy stresu mogą być mylone z niedocukrzeniem. Jeśli diabetyk odczuwa objawy stresu i uzna je za niedocukrzenie, bez zbadania poziomu cukru oraz zainterweniuje tak, jakby rzeczywiście miał, to podwyższy sobie poziom cukru we krwi.

Odczuwanie stresu fizycznego w trakcie trwania choroby (np. przeziębienie, grypa), czy urazu, również ma wpływ na podwyższenie poziomu cukru we krwi.

Istotną sprawą jest nasze podejście do różnych sytuacji i zdarzeń losowych. To, co dla jednych jest stresujące, dla innych może być neutralne.

Życie w ciągłym stresie prowadzi do insulinooporności i w efekcie do cukrzycy typu 2.

Jest kilka sposobów walki ze stresem, które pomogą nam obniżyć jego natężenie i zapobiegną negatywnemu wpływowi na nasz organizm oraz podwyższaniu poziomu cukru we krwi.

W walce ze stresem istotne jest żebyśmy mieli odpowiednią ilość snu (7-8h/dobę). Sen jest nam potrzebny do prawidłowego funkcjonowania tak, jak woda i powietrze. Człowiek wyspany jest wypoczęty i bardziej zadowolony z życia. Sen wzmacnia odporność, przez co jesteśmy mniej narażeni na choroby. Dobrze też wpływa na zapamiętywanie i jasność umysłu.

Kolejną ważną sprawą jest odpowiednie odżywianie. Regularne spożywanie posiłków, które dostarczą nam wszelkich niezbędnych składników do prawidłowego funkcjonowania organizmu, zapobiegnie rozdrażnieniu i niekontrolowanemu jedzeniu. Spowoduje również wyeliminowanie problemu, jakim jest tzw. zajadanie stresu.

Do walki ze stresem bardzo dobrze jest włączyć aktywność fizyczną. Nie musi to być od razu coś wielkiego. Możemy zacząć od pójścia do sklepu, czy na krótki spacer, zamiast ciągłego poruszania się samochodem. Ruch poprawia nastrój i mamy dobre samopoczucie oraz witalność. Podczas aktywności fizycznej produkowane są hormony tzw. szczęścia, które poprawiają humor i dodają energii.

W sytuacjach stresowych nasz oddech staje się nieregularny i w związku z tym, dobrze jest codziennie wykonywać kilkuminutowe, rozluźniające ćwiczenia oddechowe.

W życiu powinniśmy mieć swoje pasje lub zajęcia, które sprawiają nam przyjemność. Dobrze jest oderwać się od codzienności i poświęcić czas na ich realizację. To pozwoli spojrzeć z innej perspektywy na różne sytuacje, które nas stresują i umożliwi relaks. Zawsze też warto oderwać się od rzeczywistości i pomarzyć. Marzenia są po to żeby je potem spełniać ?

Walka ze stresem nie jest łatwa, ale warto ją rozpocząć, bo zyska na tym nasze zdrowie.

Nigdy nie odkładajmy życia na później…

AUTORKA