Zaburzenia odżywiania to coraz powszechniejszy problem we współczesnym świecie, który można zaliczyć do chorób cywilizacyjnych. Są to choroby związane z zaburzeniami odżywiania, u podstaw których stoi psychika. Zaburzenia odżywiania, niezależnie od ich rodzaju (anoreksja, bulimia, zespół jedzenia nocnego, jedzenie kompulsywne, napady objadania, niespecyficzne postacie zaburzeń odżywiania), są objawami: bólu, strachu, stresu, samotności, niezrozumienia, niskiej samooceny, presji ze strony najbliższych związanej z realizacją ich oczekiwań i wyobrażeń, braku poczucia akceptacji przez otoczenie. Żyjemy szybko, odżywiamy się byle jak, bo przecież wokół nas pełno „śmieciowego jedzenia”, brak nam czasu i chęci na aktywność fizyczną. I tak kształtuje się prosta droga do nadwagi. Jesteśmy oceniani po wyglądzie i nadwaga to symbol niepowodzenia, bierności, lenistwa, braku kontroli nad swoim życiem. Nikt nie chce być postrzegany w ten sposób przez otoczenie. Zazwyczaj szczupłość utożsamiana jest z sukcesem, urodą, szczęściem, zdrowiem i inteligencją, w związku z tym każdy chce taki być. Niektórzy nawet za wszelką cenę, nie patrząc na konsekwencje dla zdrowia i życia. A stąd już prosta droga do poważnych chorób związanych z zaburzeniem odżywiania.

Niewątpliwie, zbędnych kilogramów należy się pozbyć. Problem tkwi w tym, że niełatwo ograniczyć spożywanie wysokokalorycznych posiłków, czy zmusić się do aktywności ruchowej. Są windy, schody ruchome, samochody, więc dlaczego z tego nie korzystać? Trzeba więc znaleźć złoty środek na idealną wagę ciała. I tu najczęściej pojawia się tzw. żarłoczność psychiczna czyli bulimia.
Znaczenie słowa „bulimia” oraz typowe zachowania w tym zaburzeniu odżywiania zapewne potrafi wymienić większość osób. Nie każdy jednak wie, że jest to choroba psychosomatyczna.
Zaburzenie to związane jest nie tylko z odżywianiem, ale i sferą psychiczną. Nieprawidłowe nastawienie do jedzenia, tycia oraz odchudzania się to jedynie objawy choroby, która ma podłoże psychiczne. Poważne problemy emocjonalne oraz brak akceptacji dla siebie i swojego ciała są zaspakajane poprzez nadmierne jedzenie, a następnie jak najszybsze usuwanie go z organizmu (prowokowane wymioty, nadmierna aktywność fizyczna, środki przeczyszczające itp.).
Bulimia może dotknąć każdego człowieka, jednak ze względu na dbałość o wygląd idealny, najczęściej występuje u młodych kobiet. Osoby z bulimią zwykle mają normalną wagę ciała.

Wszystko to powoduje pozorną utratę wagi, ponieważ w tym przypadku chudnięcie, to tak naprawdę wyniszczenie organizmu – groźne dla zdrowia i życia.
Ze względu na podobieństwo osiągania spadku wagi ciała, tak jak w bulimii, ten rodzaj zaburzenia
u osób z cukrzycą typu 1 nazwano diabulimią.
Diabulimia w połączeniu z podstawową chorobą – cukrzycą, może doprowadzić do bardzo poważnych konsekwencji zdrowotnych, a nawet śmierci.
Wysoki poziom cukru we krwi powoduje: skrajne zmęczenie, uszkodzenie nerek (nefropatię), zmiany na dnie oka, prowadzące do utraty wzroku (retinopatię), neuropatię (uszkodzenie układu nerwowego) oraz kwasicę ketonową, mogącą spowodować zgon.
Objawy diabulimii (poza wysokim poziomem cukru we krwi – hiperglikemią) to:

• szybki spadek masy ciała pomimo normalnego przyjmowania pokarmów,
• częstomocz,
• zmęczenie,
• zaburzenia nastroju,
• nadmierna senność,
• śpiączka cukrzycowa.

Osoba z diabulimią powinna równocześnie być poddana psychoterapii i w razie potrzeby leczeniu farmakologicznemu pod kontrolą psychiatry.
Diabulimia, jak i inne zaburzenia odżywiania pokazuje zależność pomiędzy chorobą, ciałem, psychiką, rodziną i środowiskiem, w którym żyjemy. W związku z tym leczenie powinno obejmować poznanie warunków rozwoju, stosunków panujących w rodzinie oraz środowiska.
Na diabulimię chorują głównie młode kobiety, dla których bardzo ważny jest wygląd . Zaburzenie to może dotyczyć około 30% osób z cukrzycą typu 1. Nieleczona diabulimia prowadzi do przedwczesnej śmierci.

Bibliografia
1. Juruć A, Kubiak M, Wierusz-Wysocka B. Psychological and medical problems in prevention and treatment of eating disorders among people with type 1 diabetes. Clin Diabet 2016; 5, 1: 26–31. DOI: 10.5603/DK.2016.0005.
2. http://www.akademiadietetyki.pl/diabulimia-zaburzenia-odzywiania-w-cukrzycy/
3. https://kcalmar.com/dietetyk/blog/2017/06/05/diabulimia-w-gabinecie-dietetyka/

Autor: Małgorzata Rudnik

Coach Zdrowia i Żywienia

Wybór jej obecnej drogi zawodowej to efekt doświadczeń życiowych i kilkuletnich poszukiwań jak połączyć zawód z pasją.